بيانيه دفتر آیت الله العظمی محمدسعید حکیم (دام ظله) در آستانه ماه محرم الحرام

بيانيه دفتر آیت الله العظمی محمدسعید حکیم (دام ظله) در آستانه ماه محرم الحرام
۱۳۹۸/۰۶/۱۰

بيانيه دفتر آیت الله العظمی محمدسعید حکیم (دام ظله) در آستانه ماه محرم الحرام

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

با يكى از مالك هاى زمين توافق كردم يك قسمت از زمين را همانند مغازه تجارى ساختمان نمايم و قراردادمان اين شد كه مخارج ساختن بناء در حكم سرقفلى باشد بطورى كه من هر وقت اين مغازه را فروختم پول آن مال من باشد، ولى او از من اجاره ساليانه را شصت هزار دينار عراقى خواست و من هم به جهت پيش آمدهاى خاصّ محل مزبور را كه اجاره اش را داده بودم تا مدت پرداخت اجاره سال دوم ترك نمودم وقتى كه آمدم اجاره ساليانه را بدهم مالك مرا بهت زده كرد، او از من مبلغ صد و هشتاد هزار دينار عراقى خواست، و چون كه ما با او بر زيادى توافق نكرده بوديم من دادن اين مبلغ را رد كردم پس حكم شرعى ما در اين باره چيست؟

اگر توافق سرقفلى ميان شما به معناى اولويّت به محل بوده و به زياد نكردن وجه اجاره باشد در اين صورت مالك حق ندارد اجاره را زياد كند، و اما اگر توافق سرقفلى تنها در خصوص اولويّت باشد. آن وقت مالك حق دارد به اندازه اجرت مثل زياد نمايد نه بيشتر.

اميدوارم كه قاعده اى آغاز مسافت را در شهرهاى بزرگ بطور واضح بيان فرمائيد؟ و اينكه از كجا مبداء حساب مى شود آيا كنار محله است، آنوقت جدا شدن محله ها را چگونه تشخيص دهيم؟ و يا به لحاظ خريدهاى روزانه است؟ و يا به جهت تمامى ارتباطات ميان محله ها است؟ مخصوصاً كه احتياجات اهل شهرهاى بزرگ براى بعضى ها پيچيده است مثلاً اى بسا دكتر متخصص در محلّه پيدا نمى شود و يا برخى از لوازمات چرخ ها و ماشين ها در محله مقدم مى باشد و يا به خاطر كمتر بودن رابطه هاى اجتماعى آن ميان اهل يك شهر بزرگ تردد به آن محله ها كمتر مى شود؟ آيا اين و همانند آن باعث مى شود كه آغاز مسافت براى شكست خواندن نماز آخر محلّه را قرار دهيم، اميد است كه قاعده اى اين را به تفصيل بيان فرمائيد؟

مقصود از اين در وضع زندگانى عمومى خودش به آنچه در محله اى خودش هست بسنده كند به طورى كه بيرون رفتن از محلّه يك حالت فوق العاده و استثنائى باشد و همانند سفر كردن باشد، و اين با اشخاص تفاوت مى كند و بعضى از اشخاص هستند كه لوازمات اجتماعى خودش را از تمامى اطراف شهر تهيّه مى كند آنوقت تمامى شهر بر او وطن شمرده مى شود و برخى لوازمات را فقط از محله اى خود فراهم مى نمايد و احتياج در ساير شئون زندگيش به محله هاى ديگر ندارد آنوقت محله اى آن وطنش مى باشد نه محله هاى ديگر و تشخيص با عرف است.

آيا فروختن خون به مشترى كه از آن استفاده مى كند صحيح است ؟

آرى فروختن آن در صورتى كه منفعت حلال داشته باشد كه از جمله اى آن تزريق نمودن بر رگ كسى كه به آن احتياج دارد جايز مى باشد

اشخاصى كه كارشان سفر است همانند راننده اى ماشين وقتى كه خواست نماز بخواند در راه و يا ظهر شرعى شد و او در راه است و ماه رمضان است آيا نمازش را شكسته مى خواند و روزه اش را مى خورد يا نه و آيا ميان آنكه به وطنش هر روز بر مى گردد و ميان آنكه در هفته و يا بيشتر از آن بر مى گردد تفاوت هست؟

هر كسى كه مقتضاى وضع طبيعى متعارف در زندگيش سفر مى باشد و مسافرت يك پيش آمد بخصوصى براى آن نيست و مسافرتش به مقدار ماندن در وطنش و يا بيشتر از آن است همانند راننده اى ماشين و مانند آن در راه نمازش را تمام مى خواند و روزه اش را مى گيرد، و فرق نمى كند كه در هر روز به وطنش باز گردد و يا در هر هفته و يا بيشتر از آن باز گردد.

آرشیو اخبار